Biologia VI - Mięczaki-zwierzęta, które mają muszlę-wszystko quiz for 6th grade students. Find other quizzes for Biology and more on Quizizz for free! Helikoprion [1] ( Helicoprion) – rodzaj wymarłych ryb chrzęstnoszkieletowych z rzędu edestydów (Eugeneodontiformes), zaliczany do rodziny Helicoprionidae [2]. Skamieniałości zaliczane do tego rodzaju spotyka się w skałach z wczesnego permu ( cisural – wczesny gwadalup) [3]. U tych ryb nie dochodziło do usuwania starych i zużytych Zobacz odpowiedź na Zadanie kontrolne 6 z podręcznika Biologia na czasie 2. Klasa 2. Zakres rozszerzony. Podręcznik- rozwiązania i odpowiedzi. Rozwiązanie i wyjaśnienie problemu Zatoczek lśniący jest jednym spośród najbardziej odpornych na wysychanie ślimaków wodnych występujących na terenie Polski. Zapadając w stan anabiozy może przetrwać ponad pół roku płytko zagrzebany w osadach dennych oraz szczątkach roślin pokrywających dno wyschniętego zbiornika. Jest to gatunek bardzo tolerancyjny jeśli Drapieżna; chętnie poluje na mszyce i inne drobne owady o miękkim ciele Podobne. Inne wielbłądki, które odróżnia się po użyłkowaniu skrzydeł i kształcie, wielkości, użyłkowaniu i barwie pterostigmy – i tak u Raphidia major pterostigma przedzielona jest dwoma żyłkami poprzecznymi, a u Raphidia flavipes jest częściowo penggunaan listrik berikut yang dapat membahayakan keselamatan adalah. Kolekcjonuję muszle i tworzę mój zbiór – zgodnie z zasadami ochrony przyrody! Wierzę, że treść mojej deklaracji jest zbieżna z postawą wszystkich autentycznych konchistów, świadomych piękna, jakiego doświadczają w kontakcie z muszlami i ich budowniczymi ? mięczakami! Czy rzetelne kolekcjonerstwo naturalistyczne może współbrzmieć z zasadami ochrony przyrody? Moim zdaniem ? TAK ! Próbując nadać temu przeświadczeniu ? mocy przekonywującej, posiłkowałem się opiniami Autorytetów?Warto zajrzeć do działu: HONOROWY GOŚĆ ?CONCHY?, aby poznać ich zdanie! Dyskusja (a czasem nawet ? spór) na temat związku: działalność kolekcjonerska ? ochrona zasobów naturalnych, nie ma szans na obiektywne i bezstronne zakończenie?I dobrze, wszak chodzi o Skarby Natury, czyli swoisty DAR, który został nam ludziom – dany, ale również ? zadany. Świadomość tej odpowiedzialności budzi emocje. Warto jednak pamiętać, że najważniejszym elementem wszelakiej działalności człowieka jest wiedza i merytoryczne znawstwo tajników danej specjalizacji. Tylko wtedy słuszne teorie znajdą możliwość realizacji. Żadne też apele nie zyskają właściwego odzewu bez wrażliwości ludzkich sumień, wyczulonych na piękno przyrody. I w tym właśnie punkcie odnajduję wielką rolę kolekcjonerów i miłośników konchyliów! Atrakcyjność muszli mięczaków występujących w Polsce jest pojęciem zdecydowanie subiektywnym. Stąd też chętnych, aby włączyć je do zbioru konchistycznego znam niewielu, a jeśli już, to są to gównie ?zawodowi? malakolodzy traktujący je jako nieodzowny materiał badawczy. Mimo to postanowiłem zrealizować tenże dział, aby ułatwić kolekcjonerom wgląd w zagrożone gatunki polskiej malakofauny, podlegającej ochronie prawnej?a pozostałym Internautom dać impuls, że warto – patrzeć pod nogi podczas wakacyjnych wędrówek oraz zastanowić się przed rozsypaniem w ogrodzie kolejnej porcji trutki na ślimale?.. Rodzima malakofauna kojarzy się większości osób z uciążliwymi ślimakami buszującymi w ogrodach. Niestety walka z nimi jest bezpardonowa i łatwo ?rozgrzeszana?, a używane w tym celu chemikalia zagrażają niejednokrotnie gatunkom chronionym. Na zdjęciu – Ślimak zaroślowy (Arianta arbustorum) – jeden z najpospolitszych i najczęściej spotykanych ślimaków w Polsce?wdzięczący się w moim ogrodzie. W Polsce ochrona gatunkowa zwierząt (a więc także interesujących nas ? mięczaków) stosowana jest na mocy ?Ustawy o ochronie przyrody? z 16 kwietnia 2004 roku (Dz. U. z 2004, nr 92, poz. 880) oraz odpowiedniego rozporządzenia Ministra Środowiska (Dz. U. z 2004, nr 220, poz. 2237). Rozporządzenie to (z 28 września 2004 roku) określa listę gatunków objętych ochroną, sposoby realizacji ochrony oraz stosowne ograniczenia, zakazy i nakazy. W myśl tego aktu prawnego zabrania się chwytania, zabijania chronionych gatunków zwierząt oraz niszczenia ich miejsc rozrodu. Oto alfabetyczna lista mięczaków chronionych w Polsce: Typ: MOLLUSCA (Mięczaki) Gromada: Gastropoda (Ślimaki) Acicula parcelineata (Igliczek karpacki) Anisus vorticulus (Zatoczek łamliwy) Balea perversa (Świdrzyk łamliwy)Borysthenia naticina (Zawójka rzeczna) Charpentieria ornata (Świdrzyk ozdobny) Chilostoma cingulellum (Ślimak tatrzański) Chilostoma rossmaessleri (Ślimak Rossmasslera) Cochlodina costata (Świdrzyk śląski) Columella columella (Poczwarówka kolumienka) Deroceras moldavicum (Pomrowik mołdawski) Falniowskia neglectissima (Niepozorna ojcowska) Granaria frumentum (Poczwarówka pagórkowa) Helicigona lapicida (Ślimak ostrokrawędzisty) Helicodonta obvoluta (Ślimak obrzeżony) Helicopsis striata (Ślimak żeberkowany) Helix lutescens (Ślimak żółtawy) Macrogastra badia (Świdrzyk kasztanowaty) Myxas glutinosa (Błotniarka otulka) Oxychilus inopinatus (Szklarka podziemna) Pagodulina pagodula (Poczwarówka pagoda) Pupilla alpicola (Poczwarówka górska) Tandonia rustica (Pomrów nakrapiany) Trichia bakowskii (Ślimak Bąkowskiego) Trichia bielzi (Ślimak Bielza) Truncatellina claustralis (Poczwarówka zębata) Vertigo angustior (Poczwarówka zwężona) Vertigo arctica (Poczwarówka północna) Vertigo moulinsiana (Poczwarówka jajowata) Vertigo genesii (Poczwarówka zmienna) Vertigo geyeri (Poczwarówka Geyera) Vestia elata (Świdrzyk siedmiogrodzki) Gromada: Bivalvia (Małże) Anodonta cygnea (Szczeżuja wielka) Catinella arenaria (Bursztynka piaskowa) Margaritifera margaritifera (Skójka perłorodna) Pseudoanodonta complanata (Szczeżuja spłaszczona) Sphaerium rivicola (Gałeczka rzeczna) Sphaerium solidum (Gałeczka żeberkowana) Unio crassus (Skójka gruboskorupowa) Ślimak żółtawy – Helix lutescens Rossmassler, 1837. Od 1995 roku gatunek ten objęty jest w Polsce ochroną prawną. Niektóre zaś jego stanowiska (Dolina Nidy) objęte są ochroną rezerwatową. Malakolodzy sugerują, że bardzo istotną sprawą w realizacji programu ochronnego tego mięczaka jest ścisłe dotrzymywanie zasad pozyskiwania jego pobratymca – Ślimaka winniczka w punktach skupu, zwłaszcza – przestrzeganie proponowanych wymiarów ochronnych winniczków, co tym samym może ustrzec nieco mniejszego – Ślimaka żółtawego przed niezamierzonym zbiorem. Opracowaniem, które zapewnia zestawienie polskich mięczaków chronionych z podaniem dokładnych danych, takich jak: prezentacja gatunku, lokalizacja, opis biotopu, biologia gatunku, zagrożenia i ich przyczyny, wielkości populacji, prognoza zmian populacji oraz sposoby ochrony jest – ?Polska Czerwona Księga Zwierząt?. Została ona stworzona na wzór międzynarodowej ?Czerwonej Księgi Gatunków Zagrożonych?, publikowanej przez International Union for Conservation of Nature and Natural Resources (IUCN). Opracowanie – ?Polska Czerwona Księga Zwierząt? realizuje Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk w Krakowie (dawniej Zakład Ochrony Przyrody i Zasobów Naturalnych PAN), przy współpracy z kilkudziesięcioma naukowcami z całej Polski. Po raz pierwszy dokonano tego w 1992 roku. Najnowsze dwutomowe wydanie to: Tom I ? ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Kręgowce?, red. Zbigniew Głowaciński, Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne; Warszawa 2001. Tom II ? ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce?, red. Zbigniew Głowaciński i Janusz Nowacki, Instytut Ochrony Przyrody PAN w Krakowie i Akademia Rolnicza im. A. Cieszkowskiego w Poznaniu, 2004. Tak prezentuje się ?Polska Czerwona Księga Zwierząt. Bezkręgowce? ? skrupulatnie zrealizowane opracowanie, godne polecenia miłośnikom rodzimej malakofauny. Pomysłodawcy ?Polskiej Czerwonej Księgi Zwierząt? zadbali również o jej wersję elektroniczną. Co oczywiste, jest ona objęta prawami autorskimi. Aby ułatwić miłośnikom muszli dotarcie do niej za pośrednictwem serwisu ?CONCHY?, zwróciłem się z prośbą o zgodę bezpośrednio do Redaktorów: Pana prof. dr hab. ZBIGNIEWA GŁOWACIŃSKIEGO Kierownika Zakładu Ochrony Fauny Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie. Pana prof. dr hab. JANUSZA NOWACKIEGO Kierownika Katedry Ochrony Środowiska Przyrodniczego Uniwersytetu Przyrodniczego w Poznaniu. Oficjalną aprobatę uzyskałem dzięki uprzejmości Pana Profesora Zbigniewa Głowacińskiego, który w jednym z listów zauważył: ?(?) Myślę, że jest to w interesie ochrony przyrody, aby i poza cytowaną Księgą zasygnalizować, że są gatunki mięczaków w Polsce zagrożone, niektóre z nich są objęte ochroną prawną, a takie jak skójka perłorodna podlegają nawet Dyrektywie Siedliskowej i Konwencji Berneńskiej…?. Skójka perłorodna ? Margaritifera margaritifera (Linnaeus, 1758). U schyłku średniowiecza dość liczna i często odławiana na Dolnym Śląsku. W potokach sudeckich notowana jeszcze na początku XX wieku. Mimo prób restytucji nie udało się jej do dziś utrzymać w Polsce. Gatunek ten został uznany za globalnie zagrożony. Wymiera w całej Europie. (zdj. A teraz zapraszam do zapoznania się z listą mięczaków ujętych w ?Polskiej Czerwonej Księdze Zwierząt. Bezkręgowce?! Pełne dane poszczególnych gatunków mięczaków pojawią się po ?kliknięciu? w ich nazwę zamieszczoną w poniższym zestawieniu. Typ: MOLLUSCA Gromada: Gastropoda Rząd: Mesogastropoda Rodzina: Moitessieridae Falniowskia neglectissima (Falniowski et Šteffek, 1989) (Niepozorka ojcowska) Rodzina: Valvatidae Borysthenia naticina (Menke, 1845) (Zawójka rzeczna) Rodzina: Hydrobiidae Lithoglyphus naticoides (C. Pfeiffer, 1828) (Namółek pospolity) Rząd: Basommatophora Rodzina: Planorbidae Gyraulus acronicus (Férussac, 1807) (Thames Ram?s ? horn) Rząd: Stylommatophora Rodzina: Vertiginidae Columella columella (Martens, 1830) (Poczwarówka kolumienka) Truncatellina claustralis (Gredler, 1856) (Poczwarówka zębata) Vertigo angustior Jeffreys, 1830 (Poczwarówka zwężona) Vertigo arctica (Wallenberg, 1858) (Poczwarówka północna) Vertigo moulinsiana (Dupuy, 1849) (Poczwarówka jajowata) Rodzina: Orculidae Pagodulina pagodula (Des Moulins, 1830) (Poczwarówka pagoda) Rodzina: Chondrinidae Granaria frumentum (Draparnaud, 1801) (Poczwarówka pagórkowa) Rodzina: Pupillidae Pupilla alpicola (Charpentier, 1837) (Poczwarówka górska) Rodzina: Zonitidae Oxychilus inopinatus (Uličny, 1887) (Szklarka podziemna) Rodzina: Clausiliidae Balea perversa (Linnaeus, 1758) (Świdrzyk łamliwy) Charpentieria ornata (Rossmässler, 1836) (Świdrzyk ozdobny) Cochlodina costata (C. Pfeiffer, 1828) (Świdrzyk śląski) Macrogastra badia (C. Pfeiffer, 1828) (Świdrzyk kasztanowaty) Vestia elata (Rossmässler, 1836) (Świdrzyk siedmiogrodzki) Rodzina: Helicidae Chilostoma cingulellum (Rossmässler, 1837) (Ślimak tatrzański) Chilostoma rossmaessleri (L. Pfeiffer, 1842) (Ślimak Rossmasslera) Helicodonta obvoluta ( Müller, 1774) (Ślimak obrzeżony) Helicopsis striata ( Müller, 1774) (Ślimak żeberkowany) Helix lutescens Rossmässler, 1837 (Ślimak żółtawy) Gromada: Bivalvia Rząd: Veneroida Rodzina: Sphaeriidae Pisidium conventus Clessin, 1877 (Groszkówka głębinowa) Pisidium tenuilineatum Stelfox, 1918 (Fine-lined Pea Mussel) Sphaerium solidum (Normand, 1844) (Gałeczka żeberkowana) Rząd: Unionoida Rodzina: Margaritiferidae Margaritifera margaritifera (Linneaus, 1758) (Skójka perłorodna) Rodzina: Unionidae Anodonta cygnea (Linnaeus, 1758) (Szczeżuja wielka) Pseudanodonta complanata (Rossmässler, 1835) (Szczeżuja spłaszczona) Unio crassus Philipsson, 1788 (Skójka gruboskorupowa) Ślimak winniczek ? Helix pomatia Linnaeus, 1758. Winniczek to największy lądowy ślimak w Polsce, objęty ochroną częściową. Bywa eksportowany z Polski do krajów Europy Zachodniej (głównie Francja), gdzie uważany jest za przysmak. W niektórych rejonach Polski, z powodu nadmiernych połowów stał się gatunkiem rzadkim. W Rozporządzeniu Ministra Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 6 stycznia 1995 roku w sprawie ochrony gatunkowej zwierząt zezwolono na zbiór osobników o średnicy muszli powyżej 30 mm, w okresie od 1 do 31 maja, na obszarach – corocznie wyznaczanych przez wojewodę. Internautom zainteresowanym szerszym kontekstem prezentowanej problematyki polecam adres internetowy elektronicznej wersji ?Polskiej Czerwonej Księgi. Bezkręgowce?. Tam między innymi: Przyjęte kategorie zagrożeń. Alfabetyczna i systematyczna lista wszystkich gatunków bezkręgowców ujętych w ? Bezkręgowce?. Słownik malakologicznych terminów naukowych. Spis literatury i źródła informacji. Na zakończenie pragnę gorąco podziękować – Panu prof. dr hab. ZBIGNIEWOWI GŁOWACIŃSKIEMU, Kierownikowi Zakładu Ochrony Fauny Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Krakowie za miłą korespondencję oraz ułatwienie realizacji projektu: ?POLSKIE MIĘCZAKI CHRONIONE?! Zwierzęta wodne i lądowe. Ciało miekkie , nagie lub okryte muszlą. Ciało ich jest miękkie, brak elementów szkieletowych. Ciało ŚLIMAKA podzielone jest na 3 CZĘŚCI 1. Głowa (wyjątek: małża) – oczy (proste; wyjątek: głowonogi – oko przypomina oko kręgowców – wysoko wyspecjalizowane) – czułki – otwór gębowy zaopatrzony w aparat gębowy RADULA (tarka-na dnie gardzieli nerki (są to silnie przekształcone metanefrydia) *ŚLIMAKI I GŁOWONOGI DWUSKRZELOWE 1 nerka, reszta ma 2 nerki UKŁAD NERWOWY *ŚLIMAKI ∙ trzy typy zwojów nerwowych (główne, nożne, trzewiowe) połączone PNIAMI NERWOWYMI, ∙ najlepiej rozwinięte u drapieżnych, ∙ u niektórych drabinka brzuszna *MAŁŻE trzy typy zwojów nerwowych (głowowe, nożne, trzewiowe) połączone pniami nerwowymi, słabo rozwinięty *GŁOWONOGI najlepiej rozwinięty; większość zwojów nerwowych skoncentrowanych i zlanych w części głowowej, tworzą duży mózg chroniony chrzęstną puszką; wysoko „uorganizowane” oczy-podobne do oczu kręgowców (KONWERGENCJA) Rozmnażanie i rozwój *ŚLIMAKI ∙ płciowe, obojnacze lub rozdzielnopłciowe ∙ zapłodnienie zewnętrzne lub krzyżowe ∙ rozwój prosty (płucodyszne) lub złożony (niektóre skrzelodyszne) *GŁOWONOGI ∙ płciowe, rozdzielnopłciowe, często z wyraźnym dymorfizmem ∙ zapłodnione wewnętrzne, w jamie płaszczowej ∙ rozwój prosty Przegląd systematyczny mięczaków MAŁŻE ∙ jako formy osiadłe zagrzebują się w piasku, czy w mule, albo przytwierdzają się do twardego podłoża ∙ ciało schowane do muszli (prawie); muszla ma klinowaty kształt (ułatwia zagrzebywanie się); wystaje tylko noga – na zewnątrz na niej znajdują się komórki zmysłowe (kształt klina). Jeśli powierzchnia jest twarda to znajdują się gruczoły bisiorowe – wydzielają substancję (w wodzie krzepną w formie jak nici – mogą nią przyklejać ∙ 2 fałdy płaszcza SYFON: wpustowy – woda wpływa do jamy płaszcza; większa średnica, szybciej przepływa woda wypustowy – woda wypływa z jamy płaszcza ∙ skrzela działają jak filtr; odżywiają się na zasadzie filtrowania ∙ otwieranie muszli automatycznie, zamykanie przez skurcze ∙ rozmnażanie: zapłod. zewn. obupłciowe, rozdzielnopłciowe ∙ stadium nazwane VALIGER (na skrzelach ryby) GŁOWONOGI -aktywne drapieżniki -opływowy, torpedowaty kształt – mniejsze opony – muszla zewn. – chroni przed dużym ciśnieniem – na końcu wora trzewiowego na krawędzi fałd w kształcie płetwy – poruszanie –> odrzut; 2 mechanizmy: lejek (pochodne nogi) na zew. mała średnica, gdy przechodzi w jamę płaszcza –> większe -efekt skurczu wspomagany skurczem ramion – oczy złożone – swoja głowa bdb wykształcone tworzące mózg chroniony przez chrzęstną puszkę -ramiona: 2 dłuższe (funkcje chwytne) na nich są przyssawki (średnica twarzy) – w otworze gębowym –> szczęki – układ krążenia –> półzamknięty i serce skrzelowe –> przyspieszają przepływ krwi przez skrzela –> energia – polują z zaskoczenia – gruczoł atramentowy –> substancja o ciemnym zabarwieniu powoduje mętnienie wody –>dezorientuje przeciwnika – wyższa czynności nerwowe – odruch omijania Słysząc słowo „mięczak”, oczami wyobraźni widzimy wiotką, bezbronną istotę. Czy nazwa ta odzwierciedla zatem również usposobienie zwierząt zwanych mięczakami? Czy ich miękkie, na pierwszy rzut oka delikatne ciała, są jedynie pływającym (lub pełzającym) obiadem dla zwierząt i ludzi? Czas poznać nieco lepiej jedną z największych grup zwierząt na świecie. KlasyfikacjaDomena: eukariontyKrólestwo: zwierzętaTyp: mięczakiGromady:Ślimaki / Brzuchonogi (Gastropoda)Bezpłytkowce (Aplacophora)Jednopłytkowce (Monoplacophora)Wielopłytkowce/Chitony (Polyplacophora)Chitony (Polyplacophora)Głowonogi (Cephalopoda)Małże (Bivalvia)Łódkonogi (Scaphopoda)Gromady wymarłe:hiolity (†Hyolitha)†Helcionelloida(†Rostroconchia)Mięczaki (Mollusca) – typ bezkręgowców spotyka się zarówno na lądzie, jak i wodach słodkich oraz słonych. Mięczaki są bowiem niebywale różnorodne nie tylko pod względem wyglądu, ale również pod względem wybieranego siedliska. Poza tym bardzo trudno byłoby im zajmować jeden rodzaj ekosystemu – na całym świecie żyje ok. 85 000 rozpoznanych gatunków żyje w oceanach, od wybrzeży po strefę abysalną (głębię). Duża ich liczba zamieszkuje jednak ląd i wody słodkie. Bardzo zróżnicowane grupy żyją w strefie tropikalnej i umiarkowanej, ale przedstawiciele typu występują w każdej szerokości 80% wszystkich znanych gatunków mięczaków to ślimaki. Najbardziej złożonymi organizmami spośród wszystkich mięczaków są jednak głowonogi, takie jak kałamarnice, mątwy i ośmiornice. Charakteryzuje je bardzo rozbudowany układ nerwowy, niespotykany u innych (Mollusca) – / PalliumPłaszcz to gruby fałd mięśni, który otacza tzw. wór trzewiowy mięczaka. W płaszczu występują również specjalne gruczoły, dzięki którym na powierzchni pallium tworzy się egzoszkielet (szkielet zewnętrzny) w postaci muszli. U mięczaków morskich, takich jak głowonogi, szkielet jest wewnętrzny, tzn. schowany pod płaszczem. Na grzbiecie pallium przyrasta do tułowia, tworząc po bokach dwie fałdy łączące się na brzuchu. W fałdach płaszczowych tworzą się także skrzela (u gatunków wodnych) lub płuca, a raczej jama płucna (u gatunków lądowych).MuszlaNa krawędzi płaszcza wytwarzana jest specjalna osłona (szkielet) składająca się głównie z chityny i konchioliny. Powłoka ta, zwana muszlą, posiada 3 warstwy:Zewnętrzną – (periostrakum, in. warstwa rogowa), zbudowaną z konchioliny. Dzięki tej powłoce muszla nie rozpuszcza – zbudowaną z kryształków węglanu wapnia (in. kalcytu)Wewnętrzną – nazywaną także warstwą perłową ze względu na zdolność załamywania światła. Produkuje się z niej tzw. masę perłową stosowaną m. in. w jubilerstwie i (Mollusca) – posiadają mięsistą nogę, która dostosowana jest do różnych celów w zależności od gromady. Na nodze występują tzw. statocysty pełniące rolę narządu równowagi. U ślimaków wydzielany jest także śluz umożliwiający efektywniejsze pokonywanie skałoczepów noga pełni funkcję przyssawki. Dzięki niej zwierzę może utrzymywać się na pionowych, twardych powierzchniach. U małży noga przystosowana została do rozkopywania dennego osadu, u głowonogów natomiast jest niezbędna do ruchu odrzutowego – ma ona postać 4 ramion. Budowa ślimakaAby zilustrować budowę mięczaka, posłużymy się schematem budowy najpopularniejszej grupy tych zwierząt – ślimaków. Zamieszczony poniżej rysunek oraz opis pochodzą z budowy mięczaka, na podstawie budowy ślimaka1. muszla 2. wątrobotrzustka 3. płuco w jamie płucnej 4. odbyt 5. otwór płucny 6. oko 7. czułek 8. zwój mózgowy 9. przewód ślinowy 10. otwór gębowy z tarką 11. wole (cz. przełyku) 12. gruczoł ślinowy 13. otwór płciowy 14. penis 15. pochwa 16. gruczoł śluzowy 17. jajowód 18. wapienna strzałka miłosna 19. noga 20. żołądek 21. nerka pochodzenia metanefrydialnego 22. płaszcz 23. serce 24. nasieniowódZmysłyPoza czułkami mięczaki mogą posiadać oczy, statocysty (narządy równowagi) i osfradia (narządy zmysłowe zastępujące węch). U głowonogów, jako zwierząt posiadających zaawansowaną budowę, występują natomiast oczy przypominające te u wodnych (Mollusca) – Melibe i sposób pobierania pokarmuMięczaki są z reguły roślinożerne, żerują na glonach lub filtrują pokarm z wody za pomocą skrzeli (np. małże). Niektórzy przedstawiciele typu preferuje jednokomórkowe glony, inne wolą bardziej złożone organizmy roślinne, np. algi, które rozrywają za pomocą raduli. RadulaWiększość mięczaków posiada tzw. tarkę (radulę) ulokowaną w gardzieli. Radula to chitynowy fałd pokryty rzędami chitynowych zębów. Tylne zęby często są wymieniane, ponieważ szybko się zużywają. Główną funkcją tarki jest zeskrobywanie alg ze skał. Pokarm przesuwany jest dzięki specjalnym chrząstkom umocowanym w dolnej części aparatu gębowego. Radula jest organem unikalnym dla mięczaków (tylko małże jej nie posiadają), który nie występuje u innych to w przeważającej części drapieżniki, więc radula nie ma u nich tak dużego znaczenia podczas zdobywania pokarmu jak jamie gębowej mięczaka występują także gruczoły produkujące śluz, dzięki któremu pokarm przykleja się. Ponieważ aż do żołądka układ pokarmowy pokryty jest rzęskami i śluzem, pokarm po prostu przesuwa się w stronę jelit. Inny rodzaj rzęsek wyłapuje mniejsze elementy pożywienia, głównie minerały, które następnie wydala. Większe części pokarmowe kierowane są do jelita ślepego, aby tam proces trawienia dobiegł końca. Mięsożerne mięczaki mają z reguły prostszy system (Mollusca) – mięczaków posiada jedną parę skrzeli, czasem natomiast jedno skrzele. Wyglądem przypominają one pióra. Woda wpływa w nie od dołu i wypływa górą. W skrzelach występują 3 rodzaje rzęsek: jeden odpowiedzialny jest za napędzanie wody, a dwa pozostałe pomagają w utrzymywaniu czystości zwierzę wpłynie na obszar zanieczyszczony chemikaliami lub osadami, rzęski przestają się poruszać do momentu poprawy warunków środowiska. RozródU najbardziej prymitywnych mięczaków dochodzi do zapłodnienia zewnętrznego. Z jaj mogą wykluwać się trochofory (wolno żyjące larwy), weliger (larwy planktoniczne posiadające zawiązki nogi, głowy i płaszcza), a następnie miniaturowa postać dorosła. Czasem jednak bezpośrednio po wykluciu na świat przychodzi weliger. U głowonogów nie występuje stadium obrębie typu spotyka się gatunki rozdzielnopłciowe (np. głowonogi) i obojnaki (in. hermafrodyty).Gonady posiadają często własne kanały wyprowadzające, ale osobniki bardziej prymitywne potrafią uwalniać komórki rozrodcze (plemniki lub komórki jajowe) na zewnątrz za pomocą metanefrydiów (narządów wydalniczych). Zapłodnienie może przebiegać wewnętrznie lub (Mollusca) – mięczakiZarówno kałamarnica kolosalna, jak i kałamarnica olbrzymia uważane są za największe mięczaki oraz jedne z największych kolosalna (Mesonychoteuthis hamiltoni) mierzyć może 12-14 m długości i ważyć 500 kg (największy wyłowiony osobnik ważył 495 kg i mierzył 10 m). Kałamarnica olbrzymia (Architeuthis dux) osiąga natomiast 13 m długości i 275 kg jadowiteJednymi z najbardziej jadowitych mięczaków są ośmiornice. Do najniebezpieczniejszych zalicza się gatunki z rodzaju Hapalochlaena, których ukąszenie często prowadzi do śmierci. Podobny skutek niesie ze sobą użądlenie ślimaków morskich z rodzaju Conus. Jad tych drugich jest jednak na tyle niezwykły, że stał się ważnym narzędziem badań neurologicznych oraz potencjalnym źródłem nowych ośmiornice są jadowite, ale tylko kilka gatunków stanowi poważne zagrożenie dla ludzi. Wspomniany wyżej rodzaj Hapalochlaena, żyje w wodach Australii i Nowej Gwinei, ale kąsa tylko wtedy, gdy ktoś go sprowokuje. Około 25% ukąszonym nie udaje się przeżyć, co świadczy o dużej jadowitości gatunkiem niebezpiecznym jest tropikalna ośmiornica olbrzymia (Enteroctopus dofleini). Jej jad powoduje silny stan zapalny, który nawet przy poprawnym leczeniu może utrzymywać się przez miesiąc. Ukąszenie ośmiornicy z gatunku Octopus rubescens wywołuje natomiast martwicę, z której pacjent wychodzi przez ponad miesiąc. Tydzień po ukąszeniu występują również bóle głowy i ogólne (Mollusca) – – ludojad?Małże, choć niepozorne, również mogą użądlić, a nawet ugryźć. Jeden z przedstawicieli małży posiada jednak o wiele mroczniejszą opinię. Chodzi o przydacznię olbrzymią (Tridacna gigas), ważącą nawet 200 kg i mierzącą 120 cm długości. Z powodu ogromnych rozmiarów (największy znany okaz mierzył 137 cm), powstało o niej wiele legend. Najbardziej znana głosi, że przydacznia olbrzymia żywi się ludźmi. Nawet w podręcznikach naukowych pisano o niej jako o „małżu – ludojadzie”. W książce pt.: US Navy Diving Manual umieszczono informacje, jak uwolnić się z uścisku przydaczni. Współcześnie jednak gatunek nie jest traktowany jako niebezpieczny, zrozumiano bowiem, że zamykanie muszli w kontakcie z człowiekiem to po prostu jego metoda jednak byłoby umrzeć zamkniętym w muszli przydaczni, ponieważ zamyka się ona bardzo powoli. Poza tym, osoby wyższe po prostu nie zmieściłyby się we wnętrzu tego ogromnego (Mollusca) – Mątwy, sepie (Sepioidea).Szczegółowe daneMięczaki (Mollusca)Długość ciała: od 3 mm do 14 m (kałamarnica kolosalna i olbrzymia)Waga: od kilku gramów do 500 kgMięczaki (Mollusca)Mięczaki (Mollusca) – ciekawostkiSłowo „mięczak” pochodzi od francuskiego mollusque, które natomiast wywodzi się z łacińskiego molluscus, oznaczającego „miękki”.Mięczaki to najbardziej liczna gromada zwierząt morskich – stanowią ok. 23% wszystkich morskich organizmów są drugą po stawonogach najliczniejszą grupą głowonogi i małże pojawiły się prawdopodobnie 541-485 mln lat temu (kambr).Wydaje się, że mięczaki lądowe i słodkowodne są narażone na wyginięcie. Nie ma jednak dokładnych danych na ten temat, bowiem w wielu miejscach występowania tych zwierząt nie opracowuje się zbyt dokładnych (Mollusca)PolecamyMięczakiOśmiorniceKałamarniceŚlimaki Produkt niedostępny Powiadom mnie o dostępności tego produktu Opis Dostawa i płatność Opinie Opis Małże, dawniej również blaszkoskrzelne – takson w randze gromady obejmujący około 8000 gatunków mało aktywnych lub osiadłych, wyłącznie wodnych, bentosowych mięczaków o bocznie spłaszczonym ciele okrytym dwuklapową muszlą. Ciało małża składa się z tułowia i nogi. Jest pozbawione głowy, szczęki i tarki. Dostawa i płatność DOSTAWA Zamów do godziny 10:00, a Twoje zamówienie wyślemy najpóźniej w kolejnym dniu roboczym. W przypadku książki nowej termin ten może się wydłużyć o 2 dni robocze. FORMY DOSTAWY Paczkomat InPost 14,99 zł Kurier24 InPost 13,99 zł Kurier za pobraniem 23,99 zł Orlen Paczka 10,99 zł Kurier48 Poczta Polska odbiór w punkcie 10,28 zł Kurier48 Poczta Polska 10,66 zł Odbiór osobisty Lubień 0,00 zł Darmowa dostawa przy zamówieniu od 200 zł. FORMY PŁATNOŚCI online – szybkie transfery online - PayPal (należy wpisać e-mail odbiorcy: [email protected]) przelew tradycyjny płatność przy odbiorze gotówką lub kartą Opinie Nie dodano jeszcze żadnej opinii. Musisz być zalogowanym użytkownikiem, aby dodawać opinie o produktach. ZALOGUJ SIĘ Inne tego autora Inne tego wydawnictwa

mięczaki zwierzęta o miękkim ciele okrytym muszlą