Choć układ oddechowy pracuje podczas snu w mniejszym natężeniu niż za dnia, dostęp do powietrza nie powinien być utrudniony. A właśnie temu sprzyja pozycja na boku. - Podczas spania w taki sposób dochodzi do ucisku na klatkę piersiową, co może blokować działanie układu oddechowego – przyznaje Chomiuk. Gdy leżymy na brzuchu Do jej objawów należy ból w dolnej części kręgosłupa, ucisk na narządy wewnętrzne i ciągłe uczucie pełności w nadbrzuszu. Jak rozpoznać wady postawy? Aby rozpoznać skrzywienie kręgosłupa, konieczne jest wykonanie badania postawy. Szybko zdiagnozowana wada postawy jest podatna na korektę. W przypadku skrzywienia kręgosłupa Bezpośredni ucisk – bazuje na tym, że wiele narządów wewnętrznych leży w pobliżu przepony. Każda dysfunkcja narządu może powodować ucisku przepony. Ucisk przepony w części centralnej może rzutować do barków. Z kolei obwodowy ucisk przepony może dawać rzutowanie do brzegów żeber i okolicy lędźwiowej. Spondyloza określa chorobę zwyrodnieniową kręgosłupa. Zgodnie z definicją, spondylozą nazywa się proces zwyrodnieniowy kręgosłupa, w efekcie którego dochodzi do zmian w chrząstce międzykręgowej, kostnych, kształtu kanału kręgowego i otworów międzykręgowych. Jeszcze inna definicja mówi, że jest to pierwotna patologia w Ucisk boczny prowadzi do osłabienia siły mięśniowej w odcinku zaopatrywanym przez zajęty korzeń, zaburzeń czucia oraz objawów uszkodzenia dolnego neuronu ruchowego. W praktyce bóle kręgosłupa mogą objawiać się jako kłucie w okolicy kręgosłupa, często z promieniowaniem np. do kończyny dolnej, pośladka czy do barku. Ból może penggunaan listrik berikut yang dapat membahayakan keselamatan adalah. Istnieje wiele terminów używanych do opisu patologii kręgosłupa i bólu związanego z dyskiem np. „przepuklina dysku – herniated disc , ucisk na nerw- pinched nerve” i ” wypuklina dysku – dysk bulging”, a wszystkie są wykorzystywane w różny sposób, a czasami pracownicy służby zdrowia nie zgadzają się na precyzyjną definicję każdego z tych terminów, a pacjenci mogą być sfrustrowani, gdy słyszą swoje rozpoznanie wypowiadane różnymi słowami. Powoduje to wiele zamieszania a pacjentów wprowadza w stan dezorientacji i niepokojuDiagnoza medyczna wskazuje rzeczywistą przyczynę bólu pleców pacjenta, bólu nóg i innych określają przyczynę bólu pacjenta poprzez połączenie trzech następujących etapów:wywiad – przegląd historii medycznej pacjenta,pełne badanie fizykalne,jeden lub więcej testów diagnostycznych (jeśli to konieczne).Dwie przyczyny bólu: ucisk na nerw w porównaniu z bólem określaniu przyczyny bólu pacjenta istnieją dwa główne rodzaje problemów:Ucisk na nerw. Gdy pacjent ma objawowy przepukliny dysku, sam dysk nie jest bolesny, ból pochodzi z materiału ( jądra miażdzystego ) , które wycieka z wnętrza dysku i drażni pobliski nerw. Ten rodzaj patologii powoduje ból o nazwie bólu korzeniowego , który może promieniować do innych części ciała, na przykład od kręgosłupa lędźwiowego tyłem w dół nogi zazwyczaj opisywany jest jako rwa kulszowa., lub od szyjnego – od szyi w dół ramienia aż do palców, zwany często rwą ramienną. Ten rodzaj bólu może wiązać się też ze stenozą ( zwężeniem ) kanału kręgowego oraz zapaleniem stawów miedzykręgowych wraz z osteofitozą (zwyrodnieniem).Ból dysku. Gdy pacjent ma objawowy choroby zwyrodnieniowej ( degeneracyjnej ) dysku, to sam dysk jest bolesny i jest źródłem bólu. Ten typ bólu jest zwykle nazywany bólem osiowym. Tak więc ból w przestrzeni dyskowej jest związany z chorobą zwyrodnieniową zwyrodnienia dyskuKażda z dwóch powyższych możliwości może występować w odcinku szyjnym, piersiowym lub lędźwiowym kręgosłupa. Jednak najczęściej występuje w dolnej części pleców, ponieważ ma ona największy moment obrotowy i narażona jest na największe obciążenia w życiu pamiętać, że wszystkie terminy – przepuklina dysku, ucisk na nerw, wypuklina , wypadnięcie dysku, itp. odnoszą się do wyników radiologicznych widzianych na tomografii komputerowej lub MRI. Mimo iż te wyniki badań są ważne, nie są one najistotniejsze w określaniu przyczyny bólu, określaniu objawów chorobowych oraz dla wyników badania przeprowadzonego przez skupia się na ustaleniu przyczyny bólu pleców lub karku pacjenta, bólu nerwów, lub innych objawów. Istnieją cztery kroki prowadzące do postawienia diagnozy klinicznej dla ucisku na nerw lub bólu dysku:Badanie fizykalne. W zależności od objawów u pacjenta, badanie przedmiotowe może zawierać jedną lub więcej z następujących właściwości:Badanie funkcji nerwów w niektórych częściach nogi lub ręki. Test ten polega na stukanie w konkretne obszary za pomocą młotka Jeśli pacjent ma niewielką lub nie ma reakcji to może wskazywać na ucisk korzenia nerwu siły mięśni. W celu uzyskania lepszego zrozumienia tego, czy korzeń nerwu rdzeniowego jest uciskany przez przepuklinę dysku, lekarz może przeprowadzić badanie neurologiczne i ocenić siłę mięśni, ustalić czy istnieje zanik mięśni, skurcze lub jakiekolwiek inne nieprawidłowe przy palpacji lub ruchu. Dotknięcie w niektóre miejsca może dać pewne wyobrażenie o tym, co naprawdę przynosi ból. Na przykład:– Ból nad stawem krzyżowo-biodrowym podczas badania palpacyjnego może wskazywać że pacjent ma zaburzenia czynności stawów krzyżowo-biodrowych.– Ból podczas prostowania nogi może wskazywać na ucisk nerwu.– Ból z naciskiem na dolną część pleców może wskazywać na ból związany ze zwyrodnieniem krążka specyficznych objawów. Kompletny przegląd objawów obejmuje lokalizację bólu, opis sposobu, w jaki pacjent ból odczuwa i czy niektóre rodzaje działalności, pozycji lub zabiegi sprawiają że pacjent może czuć się lepiej lub historii medycznej. Pełne tło medyczne jest ważne, aby wykluczyć (lub zidentyfikować ) inne możliwe przyczyny, które mogą powodować ból pacjenta. Historia zawiera informacje, takie jak powtarzanie się jakichkolwiek problemów zdrowotnych, poprzednie diagnozy, przebyte zabiegi i operacje chirurgiczne, reakcje na te zabiegi, informacje o stosowanych lekach, rodzinną historię choroby i innych problemów diagnostyczne. Po uformowaniu opinii na temat przyczyn bólu pacjenta, test diagnostyczny może być wykonany dla potwierdzenia problemu z dyskiem i / lub w celu uzyskania dodatkowych informacji, takich jak lokalizacja przepukliny dysku i ucisku korzeni nerwowych. Testy diagnostyczne mogą obejmować:CT Tomografia komputerowa skanuje kręgosłup za pomocą promieni rentgenowskich i za pomocą komputera formatuje obrazy do przekrojów Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala lekarzom dokonać czułej i dokładnej oceny nerwów rdzeniowych i anatomii dysku – jego wysokości, nawodnienia i magnetyczny nie stanowi diagnozy medycznej, ułatwia jedynie jej sprecyzowanie. Wiele osób powyżej 30 roku życia będzie miało pewien rodzaj problemów z dyskiem , ale niewiele z nich będzie miało ból związany z prostu efekty badania pacjenta i objawy muszą pasować do MRI lub innych wyników badań by postawić właściwą diagnozę lekarską . Tylko wtedy można ustalić skuteczny plan leczenia dla pacjenta i określić czy wymaga leczenia z powodu ucisku na nerw przez przepuklinę dysku, czy też leczenia bólu związanego z chorobą zwyrodnieniową dysku lub z innych przyczyn .To ważne, aby lekarz precyzyjnie diagnozował przyczyny bólu pleców wśród innych objawów u pacjenta, ponieważ diagnoza dyktuje możliwości przykład, leczenie przepukliny w odcinku lędźwiowym kręgosłupa nie przyniesie pacjentowi wiele dobrego, jeśli napięcie mięśni lub inne uszkodzenie tkanek miękkich jest rzeczywistą przyczyną bólu pacjenta. Jest to szczególnie ważne dla pacjentów, u których jest brany pod uwagę jakiś rodzaj zabiegu chirurgicznego. Operacja może być brana pod uwagę gdy zabiegi niechirurgiczne, takie jak leki przeciwbólowe, zastrzyki, terapia manualna i inne formy leczenia zachowawczego nie przyniosły odpowiedniej ulgi w zachowawczebólu pochodzenia dyskowego sprowadza się do podania leków przeciwbólowych i przeciwzapalnych ( doustnie lub w iniekcji domięśniowej lub okołokręgosłupowej), leków obniżających napięcie mięśniowe , zabiegów fizykoterapeutycznych oraz szeroko rozumianej terapii manualnej, której celem jej unormowanie napięć mięśniowych i poprawa funkcjonalności kręgosłupa, co prowadzi do zmniejszenia odczuć bólowych. Bardzo często ten rodzaj zastosowanej terapii , poparty w odpowiednim momencie indywidualnie dobranymi ćwiczeniami pozwala pacjentowi uchronić się przed operacją i zabezpieczyć się przed nawrotami silnego bólu. Wymaga to jednak współpracy z dobrym fizjoterapeutą, cierpliwości i konsekwencji w działaniu oraz świadomości, że ,, magiczne ” tabletki czynią cuda tylko i wyłącznie w reklamach telewizyjnych. Fot: Raycat / Organy (narządy) wewnętrzne rozmieszczone są w jamach ciała – zamkniętych przestrzeniach, ograniczonych strukturami układu kostnego, mięśniowego i powłokami(skóra, tkanka podskórna). Znajomość ich umiejscowienia ma duże znaczenie w diagnostyce różnych chorób. Organy (narządy) wewnętrzne rozmieszczone są w jamach ciała – zamkniętych przestrzeniach, ograniczonych strukturami układu kostnego, mięśniowego i powłokami (skóra, tkanka podskórna). Znajomość ich umiejscowienia ma duże znaczenie w diagnostyce różnych chorób. Organy wewnętrzne dzielimy na parzyste i nieparzyste. Te pierwsze rozmieszczone są zwykle symetrycznie, po obu stronach linii pośrodkowej ciała, drugie zaś są pojedyncze, a ich umiejscowienie zależy od topografii sąsiadujących narządów i połączeń z nimi. Ze względu na budowę narządy dzieli się często na miąższowe i rurowe. Organy wewnętrzne jako części układów ciała Organy wewnętrzne, w zależności od pełnionej funkcji, przypisane są do poszczególnych układów. Mózg, rdzeń przedłużony i rdzeń kręgowy należą do układu nerwowego – za pośrednictwem nerwów obwodowych otrzymują i wysyłają impulsy z i do wszystkich pozostałych części ciała. Narządami wewnętrznymi układu krwionośnego są serce i duże naczynia krwionośne. Łączą się one z tętnicami i żyłami, rozprowadzając i zbierając krew ze wszystkich niemal tkanek. Zapewniają im transport tlenu, substancji odżywczych i produktów przemiany materii. Układ oddechowy zawiera takie organy wewnętrzne, jak krtań, tchawica, oskrzela i przede wszystkim płuca, które zapewniają wymianę gazową pomiędzy organizmem a otoczeniem. Układ pokarmowy to ciąg narządów, przez które przechodzi spożywany pokarm. Przez jamę ustną, gardło i przełyk trafia do jamy brzusznej, stamtąd do żołądka, następnie dwunastnicy, jelita cienkiego i grubego. Pozostałości, wraz z dużą ilością bakterii jelitowych, tworzą stolec wydalany przez odbyt poza organizm. W procesie trawienia i przetwarzania pokarmu dużą rolę odgrywają wątroba i trzustka. Produktem pracy układu wydalniczego jest mocz. Wytwarzany w nerkach spływa moczowodami do pęcherza moczowego i jest odprowadzany przez cewkę moczową. Narządami wewnętrznymi układu rozrodczego są u kobiet macica i jajniki z jajowodami, znajdujące się w dolnej części jamy brzusznej. Najbardziej rozproszonym układem jest układ dokrewny, wydzielający do krwi substancje regulujące pracę innych narządów – hormony. Do tego systemu należą takie narządy wewnętrzne, jak tarczyca, przytarczyce, nadnercza, grasica. Hormony wydzielają również trzustka, jajniki i jądra, nerki oraz niektóre struktury mózgu. Organy wewnętrzne głowy i szyi Organy wewnętrzne głowy to przede wszystkim struktury układu nerwowego. Mózg i rdzeń przedłużony zajmują przestrzeń jamy czaszki. Półkule mózgu umieszczone są w niej symetrycznie i dzielą się na płaty czołowe, skroniowe, ciemieniowe (znajdujące się pod sklepieniem czaszki) oraz położone najbardziej ku tyłowi, płaty potyliczne. Pod nimi znajdują się inne struktury mózgu. W tylnej dolnej części jamy czaszki położony jest móżdżek oraz rdzeń przedłużony. Przechodzi on w rdzeń kręgowy, który znajduje się w kanale kręgowym i schodzi nim aż do górnej części odcinka lędźwiowego. Szyja jest tworem o bardzo złożonej strukturze i dużej wrażliwości na urazy. Szczególnie podatne są na nie: krtań i tchawica oraz duże naczynia szyjne. Mechaniczny ucisk lub niedrożność mogą doprowadzić nawet do śmierci. Wpływa na to nie tylko uszkodzenie ich struktury, ale też reakcje odruchowe wywołane przez ucisk na nerwy czaszkowe, rdzeniowe albo na kłębki szyjne (struktury położone wzdłuż tętnic szyjnych, które pozwalają organizmowi na regulację ciśnienia tętniczego krwi). W tylnej części szyi znajduje się część przełyku, a z przodu, w dolnej części, tarczyca, za którą mieszczą się niewielkie przytarczyce. Organy wewnętrzne w klatce piersiowej Klatka piersiowa to przestrzeń, której największą część wypełniają płuca. Płuco prawe składa się z trzech płatów, płuco lewe – z dwóch, ze względu na przesunięcie w tę stronę serca. Serce wraz workiem osierdziowym znajduje się pomiędzy płucami, w przestrzeni zwanej śródpiersiem. W jej środkowej części zlokalizowane są oskrzela i tchawica oraz duże żyły doprowadzające krew z obwodu ciała do prawego przedsionka i z płuc do lewego. Najbardziej z tyłu położone są aorta i przełyk. Narządy wewnętrzne jamy brzusznej Główną zawartość jamy brzusznej stanowią organy należące do układu pokarmowego. W uproszczony sposób położenie narządów wewnętrznych brzucha można opisać następująco: w prawym podżebrzu zlokalizowana jest wątroba, pośrodku w nadbrzuszu rzutuje się żołądek, a w lewym podżebrzu – śledziona, która jest narządem miąższowym biorącym istotny udział w pracy układu krwiotwórczego, śródbrzusze wypełniają jelita, za którymi niemal poziomo ułożona jest trzustka, po stronie prawej podbrzusza znajduje się początkowy odcinek jelita grubego – kątnica wraz z wyrostkiem robaczkowym; w części środkowej rzutuje się pęcherz moczowy, a u kobiet również macica, od której ku bokom odchodzą tzw. przydatki, czyli jajowody z jajnikami; lewą część podbrzusza zajmują końcowe odcinki jelita grubego, głównie esica, nerki znajdują się w głębi jamy brzusznej, w związku z tym ich dolegliwości odczuwane są najczęściej w okolicy lędźwiowej; prawa nerka położona jest nieco niżej ze względu na obecność po tej stronie wątroby, która jest dużym narządem, w tylnej części brzucha, przed kręgosłupem, znajduje się brzuszna część aorty. Jak jest zbudowany układ pokarmowy? Odpowiedz znajdziesz w filmie: Zobacz film: Jak zbudowany jest układ pokarmowy. Źródło: 36, 6 Organy wewnętrzne – nietypowe ułożenie Na skutek zaburzeń rozwoju narządów wewnętrznych zdarzają się przypadki nietypowej lokalizacji lub budowy niektórych organów wewnętrznych. Może to sprawiać trudności diagnostyczne. Najczęściej opisywane stany to: dekstrokardia – ułożenie serca po prawej, a nie po lewej stronie, odwrotne ułożenie trzew – kiedy nie tylko serce, ale i pozostałe narządy klatki piersiowej i brzucha ułożone są odwrotnie (czyli wątroba i kątnica po lewej stronie, a śledziona i esica po prawej), anomalie rozwoju układu moczowego, takie jak podwójny lub częściowo rozdwojony moczowód, dodatkowa nerka. Niezależnie od znajomości położenia organów wewnętrznych nie należy rozpoznania ewentualnych dolegliwości opierać jedynie na podstawie lokalizacji np. bólu. Wykrycie przyczyny wymaga zwykle pełnego badania lekarskiego i wykonania odpowiedniej diagnostyki. Jednym z najczęstszych dolegliwości kręgosłupa jest dyskopatia. To choroba zwyrodnieniowa charakteryzująca się degeneracją krążka międzykręgowego, która dotyczy wszystkich części kręgosłupa posiadających dyski. Najczęściej jednak odcinka lędźwiowego i szyjnego, a rzadziej piersiowego. Objawia się silnym bólem, drętwieniem, a nawet niedowładem kończyn. Dyskopatia jest najczęściej skutkiem siedzącego trybu pracy i braku aktywności fizycznej. Zdarza się również, że do zwyrodnienia kręgosłupa przyczynia się uraz mechaniczny. W Internecie krąży wiele mitów o tej chorobie. Obalę je, abyś mógł poznać same fakty o faktów na temat dyskopatii, o których możesz nie wiedzieć#1 Ból kręgosłupa nie musi oznaczać dyskopatiiCzęsto narządy wewnętrzne nie są na tym samym poziomie, co unerwiający je segment. Dlatego bóle kręgosłupa w rzeczywistości mogą świadczyć o problemach z jakimś narządem, a nie o dyskopatii. Na przykład, zdarza się, że stan zapalny lub chorobowy w obrębie wątroby będzie objawiał się najpierw bólem szyi, prawego barku lub obojczyka, a choroby płuc czy serca będzie odczuwalny jako przeszywający ból w klatce, czyli w odcinku piersiowym kręgosłupa. Bolący kręgosłup może również oznaczać zespół przeciążeniowy mięśni, który występuje na skutek braku ich w którym bolą plecy zdradza przyczynę schorzenia. Nie zawsze jest to kręgosłup!#2 Początkowo dyskopatia może rozwijać się bezobjawowoProces zwyrodnieniowy krążków międzykręgowych zaczyna się już w okresie dojrzewania i postępuje z biegiem czasu. Jednak zmiany zwyrodnieniowe nasilają się, gdy dochodzi do przeciążenia kręgosłupa. W związku z tym, początkowo dyskopatia może przebiegać zupełnie bezobjawowo i nie powodować żadnych dolegliwości bólowych. Zdarza się, że ból pojawia się dopiero, gdy proces zwyrodnieniowy jest już zaawansowany, a ucisk na części kanału kręgowego duży. Czasami chory dowiaduje się o schorzeniu dopiero podczas innych badań Dyskopatia powoduje dolegliwości nie tylko kręgosłupaDyskopatia we wczesnym stadium może przebiegać bezobjawowo, ale również może objawiać się dolegliwościami bezpośrednio niezwiązanymi z kręgosłupem. Schorzenie to ma bowiem wpływ na narządy wewnętrzne. W związku z tym, mogą występować bóle brzucha, zgaga, nudności, biegunka i zaparcia. Potrzeba częstego oddawania moczu i ból pleców w odcinku lędźwiowym często brany jest za chorobę nerek. Z kolei ból odcinka piersiowego – mylony jest ze stanem zawałowym.#4 Dyskopatii nie da się wyleczyćDyskopatia jest złożonym procesem, który nigdy się nie cofnie. Można go jednak zatrzymać i zapobiegać nawrotom poprzez zmianę trybu życia i rehabilitację. Ważne, aby nie dopuścić do wystąpienia wtórnie nowego rodzaju dyskopatii na innym odcinku kręgosłupa. Dlatego dobrze prowadzona fizjoterapia zajmuje się przywróceniem sprawności całemu kręgosłupowi, a nie tylko jego części, który jest w danym momencie głównym źródłem problemu Dyskopatia nie oznacza konieczności rezygnacji ze sportuKręgosłup nie lubi bezruchu. Dla człowieka niezdrowe jest długotrwałe pozostawanie w pozycji siedzącej lub stojącej. Mięśnie kręgosłupa są wtedy napięte, przykurczają się i dochodzi do jego przeciążenia. Ważne jednak, aby dopasować rodzaj i intensywność aktywności fizycznej do swojego aktualnego stanu zdrowia. W pierwszych 2-3 tygodniach choroby pacjent powinien prowadzić oszczędny tryb życia. Wtedy zalecane są głównie spacery. Gdy stan zapalny minie, można stopniowo wracać do swoich ulubionych aktywności fizycznych. Trzeba tylko pamiętać, żeby się od razu nie przeforsować. #6 Basen nie jest złotym środkiem na dyskopatięPływanie nie będzie dobrym rozwiązaniem dla każdego przypadku dyskopatii i nie w każdym stadium choroby. W pierwszej fazie, gdy dolegliwości są wzmożone, wizyta na basenie może tylko nasilić stan zapalny i ból. Później można pływać, ale stylami grzbietowymi. Style takie jak żabka, czy kraul są niezalecane, gdyż mogą podrażniać przepuklinę i krążek. Dopiero, gdy dyskopatia będzie zaleczona można pływać wszystkimi Przy dyskopatii należy ćwiczyć głównie mięśnie kręgosłupaWbrew powszechnym opiniom, trzeba przede wszystkim wzmocnić mięśnie kręgosłupa a nie mięśnie brzucha. Prostownik grzbietu i mięśnie biodrowo-lędźwiowe powinny być dobrze rozciągnięte, by pozwalały na pełen zakres ruchu kręgosłupa. Pamiętaj, że mięsień rozciągnięty jest dużo silniejszy niż mięsień na dyskopatię, które łagodzą ból kręgosłupa#8 Regularna aktywność fizyczna jest najlepszą profilaktyką dyskopatiiZdecydowanie lepiej zapobiegać niż leczyć. Dlatego poza zmianą trybu życia, bardzo ważną rolę odgrywa (indywidualnie dopasowana do pacjenta!) rehabilitacja. Istotne jest również, aby wykonywać ćwiczenia regularnie – na siłowni, sali fitness, czy chociażby w domu. Tylko tak można zapobiec nawrotom i pojawieniu się nowych dolegliwości znasz inne fakty o dyskopatii, o których warto wiedzieć, daj znać w komentarzuŹródło: | Fotografie: Przepona i „flaczki”, a kręgosłup, czyli co ma wspólnego nasz oddech i wnętrzności z bólami odcinka lędźwiowego… Bóle odcinka lędźwiowego kręgosłupa są jedną z plag współczesnych czasów. Pojawiają się coraz częściej i dotykają coraz więcej ludzi, nierzadko młodych, wyłączając ich z pracy i codziennego życia na wiele bolesnych dni. Zmuszają do przyjmowania leków przeciwbólowych, obniżają jakość życia… Przyczyn tej plagi jest wiele. Rosnące tempo życia, spędzanie wielu godzin w pozycji siedzącej, ilość stresu spadającego na nas codziennie w pracy i poza nią, a nawet – paradoksalnie – moda na bycie „fit”. Pod jej wpływem ludzie którzy nigdy nie ćwiczyli próbują dobierać ćwiczenia na własną rękę, nierzadko źle dostosowując aktywność i obciążenia w stosunku do aktualnego stanu zdrowia i sprawności. Często kończy się to bolesnymi przeciążeniami, a w konsekwencji – zniechęceniem do wysiłku fizycznego, który jest najlepszym lekarstwem na bóle kręgosłupa – oczywiście w odpowiedniej dawce. Ludzkie ciało jest nieskończoną siecią wzajemnych zależności i połączeń, a odcinek lędźwiowy nie jest wyjątkiem od tej reguły. Przy leczeniu bóli tej okolicy fizjoterapeuci posługują się wieloma metodami. Jedną z najpopularniejszych jest terapia manualna (o której możemy poczytać tutaj) oraz terapia tkanek miękkich – informacje o niej są tutaj. Gdy te metody nie pomagają, warto się wspomóc innymi i trochę „pogrzebać” w okolicach, gdyż na pracę naszego kręgosłupa wpływa bardzo wiele narządów, nawet takie, których byśmy o to nie podejrzewali, jak chociażby przepona, czy narządy wewnętrzne jamy brzusznej. Przepona jest ważną strukturą, mającą wpływ na funkcjonowanie nie tylko kręgosłupa, ale i narządów wewnętrznych. To duży mięsień oddechowy rozpięty na granicy klatki piersiowej i jamy brzusznej, wpuklający się dwoma kopułami do klatki piersiowej i przyczepiający dwoma silnymi odnogami do kręgów odcinka lędźwiowego. Przy prawidłowej pracy przepony, podczas wdechu następuje skurcz włókien mięśniowych, powoduje to obniżenie przepony i zmniejszenie ciśnienia w jamie klatki piersiowej, co umożliwia wdech. Przy wydechu dochodzi do uniesienia przepony ku górze i jej rozkurczu. Tak wygląda przeponowy tor oddychania, który jest torem bardzo wydajnym i ekonomicznym. Niestety, gdy spędzamy zbyt wiele czasu w pozycji siedzącej, przepona jest mocno ściśnięta – to niezbyt korzystna dla niej sytuacja – a my przestawiamy się na górnożebrowy tor oddychania, w którym przewagę zyskują mięśnie szyi przyczepiające się do górnych żeber. Prowadzi to do słabej aktywacji przepony. Zaś jej słaba aktywacja i ograniczony zakres pracy prowadzi do zmniejszenia ruchomości tego dużego mięśnia i powstania restrykcji powięziowych (o powięziach można poczytać tutaj). I to właśnie te restrykcje w obrębie przepony mogą powodować dolegliwości bólowe w odcinku piersiowym oraz lędźwiowym poprzez napięcie silnych odnóg i właśnie powiązania powięziowe w tej okolicy. Poza tym warto pamiętać, że przepona stanowi też integralną część stabilizacji głębokiej (core), zapewniając odpowiednie wsparcie dla kręgosłupa podczas ruchu, koordynując go z naszym oddechem. Ponadto, przepona wpływa także na procesy trawienne, a jej restrykcje mogą wywoływać problemy w obrębie narządów jamy brzusznej. Narządy jamy brzusznej to kolejny zbiór ważnych struktur mających wpływ na funkcjonowanie odcinka lędźwiowego i zwrotnie – prawidłowe funkcjonowanie odcinka lędźwiowego ma wpływ na narządy jamy brzusznej. Trzewia są podwieszone za pomocą systemu błon z tkanki łącznej, tworzących rodzaj sieci, do struktur kostnych takich jak kręgosłup, żebra, miednica… Stąd istnieje możliwość rzutowania – czyli niejako przenoszenia – problemów bólowych pochodzących z narządów wewnętrznych na inne np. narząd ruchu (a także z narządu ruchu na trzewia – ale o tym za chwilę). Poza tym istnieje mechanizm projekcji bólu pochodzącego z narządów wewnętrznych (trzewny ból rzutowany), który za pośrednictwem części współczulnej autonomicznego układu nerwowego może być odczuwany w rejonach zupełnie innych niż źle pracujący organ. Pamiętajmy też, że wszystkie nerwy – także te unerwiające nasze narządy wewnętrzne, te tworzące układ autonomiczny i wszystkie inne – gdzieś mają swój początek. Gdzie? W dużym uproszczeniu: w rdzeniu kręgowym, biegnącym wewnątrz kanału kręgowego w kręgosłupie. I wychodzą z niego przez otworzy międzykręgowe. Możemy teraz sobie wyobrazić, co się dzieje, gdy we wspomnianym otworze, lub w innym miejscu dojdzie do powstania ucisku czy innej patologii. Pojawiają się nie tylko problemy znane nam jako „rwa kulszowa” i inne, nierzadko nam znane z życia, szeroko pojęte „bóle kręgosłupa”, ale także mogą się zamanifestować objawy związane z funkcjonowaniem naszych trzewi. Ludzki organizm jest fascynującą siecią wzajemnych zależności i połączeń, a nasz kręgosłup leży niejako w centrum tego małego wszechświata, tworząc jego oś i rusztowanie. Jego ustawienie oraz funkcjonowanie ma ogromny wpływ na pracę całego organizmu, ale działa to również w drugą stronę: praca różnych narządów, układów – czasem pozornie nie związanych z układem ruchu – ma wpływ na jego zdrowie. Warto o tym pamiętać i utrzymywać w dobrej sprawności cały organizm, a on odwdzięczy się nam zdrowiem i sprawnością do później starości. Opracowała: Katarzyna Rondzio Zdjęcia: Skolioza jest poważnym schorzeniem kręgosłupa, z którym zmaga się wiele osób. Choroby tej nie wolno lekceważyć, ponieważ nieleczona może doprowadzić do groźnych powikłań, np. niewydolności krążenia. Jak ją rozpoznać we wczesnym stadium? Czy można zahamować jej rozwój?Skolioza – kluczowe informacjeSkolioza, kojarzona najczęściej z bocznym skrzywieniem kręgosłupa, w rzeczywistości obejmuje jego deformację w trzech płaszczyznach:czołowej (kręgosłup wygina się do boku, występuje wtedy boczne skrzywienie kręgosłupa),strzałkowej (kręgosłup skręca, mówimy wówczas o ordoskoliozie lub kifoskoliozie),poziomej (występuje rotacja i torsja kręgów).Choroba objawia się deformacją kręgosłupa – zamiast krzywej o delikatnie łukowatym kształcie, przybiera on postać litery S. Skolioza zazwyczaj obejmuje piersiowy odcinek kręgosłupa i górną część pleców (skolioza piersiowa) lub rozwija się pomiędzy odcinkiem piersiowym a lędźwiowym, obejmując środkową część pleców. Dosyć rzadko występuje tylko w odcinku lędźwiowym. Ze względu na wielkość kątową skrzywienia kręgosłupa (mierzoną według skali Cobba), została podzielona na trzy stopnie:I stopień – obejmuje skoliozy o kącie od 10 do 24 stopni,II stopień – skoliozy o kącie 25-40 stopni,III stopień – skoliozy o kącie 50 stopni i są objawy skoliozy?Pierwszym, zauważalnym objawem skoliozy jest występowanie nierównych wcięć w talii (skolioza prawostronna lub skolioza lewostronna), nierówne ustawienie łopatek lub ramion oraz wysunięcie jednego biodra do boku. Bardzo niepokojącym objawem jest widoczna asymetria pleców (uwypuklenie po jednej ze stron), podczas pochylania się do przodu. Na skutek skoliozy kręgosłup ulega wygięciu w jednym z jego odcinków. Powoduje to zaburzenie równowagi tułowia i przesunięcie środka ciężkości. Pojawiają się wówczas deformacje sylwetki widoczne gołym okiem, takie, jak na przykład:wystające łopatki,narastanie garbu z jednej strony pleców (tzw. garb żebrowy),ramiona i biodra znajdują się na nierównej wysokości,wcięcie w talii z jednej strony ma inną szerokość niż z drugiej,jedna noga jest krótsza od drugiej (w zaawansowanej postaci choroby).Postępująca skolioza prowadzi do szybszego rozwoju zmian zwyrodnieniowych kręgosłupa, co skutkuje przewlekłym bólem pleców nawet u bardzo młodych osób. Kiedy skolioza jest w stadium zaawansowanym, może dojść do poważnych powikłań – przede wszystkim zniekształcenia klatki piersiowej mogą spowodować ucisk na narządy wewnętrzne, w szczególności płuca i serce, co łatwo może doprowadzić do niewydolności krążenia i układu oddechowego. Jakie są przyczyny skoliozy?Skolioza może być wrodzona lub rozwinąć się w późniejszym okresie życia. Skolioza wrodzona stanowi około 2/3 wszystkich przypadków wad kręgosłupa i często towarzyszy wrodzonym wadom serca i układu moczowo-płciowego. Skolioza nabyta może być spowodowana różnymi czynnikami, na przykład:przepukliną krążka międzykręgowego,różnicą długości kończyn,porażeniem mózgowym,dystrofią mięśniową,porażeniem mięśni po chorobie Heinego-Medina,guzami kości,zrostami żeber,chorobą opłucnej,operacjami na klatce piersiowej, wykonywanymi w okresie wzrostu (tzw. skoliozy torakogenne).Wbrew powszechnemu mniemaniu krzywica, siedzenie w nieodpowiedniej pozycji czy noszenie teczki w jednej ręce nie powodują skrzywienia kręgosłupa, mogą jednak istniejące deformacje pogłębiać. W większości przypadków przyczyna choroby nie jest znana. Są to tzw. skrzywienia u dzieciSkolioza u dzieci występuje dużo częściej niż u dorosłych, a deformacja kręgosłupa może pojawić się w dowolnym okresie ich rozwoju. Specjaliści w zależności od wieku dziecka podzielili skoliozę na trzy rodzaje:wczesnodziecęcą (do 3 roku życia),dziecięcą (między 3. a 10. rokiem życia),młodzieńczą (nabytą w okresie dojrzewania).Skolioza najszybciej rozwija się w okresie szybkiego wzrostu dziecka, kiedy mięśnie nie nadążają za rozwojem kośćca i nie mogą stanowić wystarczającej podpory dla kręgosłupa. Dlatego dzieci powinny być poddawane regularnym badaniom postawy ciała, szczególnie między 11. a 13. rokiem życia, kiedy ryzyko wystąpienia lub pogorszenia się skrzywienia jest największe. Postęp skoliozy zazwyczaj ustaje z chwilą ukończenia wzrostu kręgosłupa (u dziewcząt w wieku 15-16 lat, u chłopców w wieku 17-18 lat).Skolioza u dorosłychSkolioza u dorosłych rozwija się zazwyczaj po 40 roku życia na skutek zwyrodnienia stawów międzykręgowych. Szczególnie niebezpieczna jest wtedy, gdy równocześnie występuje osteopenia lub osteoporoza, które dodatkowo przyczyniają się do osłabienia powinno się leczyć skoliozę?Sposób leczenia skoliozy zależy przede wszystkim od stopnia zaawansowania choroby oraz wieku pacjenta. Leczenie skoliozy polega na odciążaniu i korygowaniu kształtu kręgosłupa za pomocą ćwiczeń mięśni i noszenia gorsetów korekcyjnych. W zaawansowanych postaciach choroby niezbędna jest operacja skoliozy. Dziecko, u którego stwierdzono boczne skrzywienie kręgosłupa, powinno spać na twardym materacu, bez poduszki (może używać „jaśka”). Należy dbać o to, aby nie podpierało się łokciem i nie wyginało się, siedząc przy biurku podczas odrabiania lekcji. Wysokość blatu oraz krzesło muszą być dostosowane do jego wzrostu, aby podczas siedzenia stopy opierały się płasko o podłogę, a przedramiona o blat. Krzesło powinno mieć wyprofilowane oparcie (wybrzuszone na odcinku lędźwiowym), o regulowanej wysokości i podpórkach pod łokcie. Przy skoliozie nie zaleca się jazdy konnej, ponieważ wstrząsy powstające podczas uderzania pośladkami o siodło mogą przyczynić się do pogłębienia skrzywienia. Skolioza – leczenieU osób z nieznacznym skrzywieniem (I stopień) stosuje się gimnastykę korekcyjną – szczególnie wskazane są ćwiczenia na basenie. Przy II stopniu skoliozy polecane są sztywne gorsety ortopedyczne oraz fizjoterapia. Gorsety naciskają one na kręgosłup, wymuszając jego właściwe ustawienie, co zapobiega jego dalszej deformacji i poprawia kształt klatki piersiowej oraz tułowia (bardzo skuteczny jest gorset Cheneau, który oddziałuje trójpłaszczyznowo). Gorset należy nosić przez kilkanaście godzin w ciągu doby lub tylko przez noc. Stosuje się również gips korygujący, specjalne aparaty oraz występuje skrzywienie boczne spowodowane skróceniem jednej kończyny, zalecane są specjalne wkładki oraz buty III stopniu skoliozy przeprowadza się leczenie operacyjne połączone z wszczepieniem metalowych aparatów i implantów. Operacje te wykonywane są najczęściej u młodzieży w wieku 13-15 lat, jednak nie przywracają one kręgosłupowi pełnej na skoliozęĆwiczenia na skoliozę mogą skutecznie pomóc w przypadku I stopnia, szczególnie u dzieci w wieku szkolnym. Należy je wykonywać regularnie, najlepiej codziennie, pod okiem terapeuty. Poniżej przedstawiono trzy przykłady odpowiednich ćwiczeń:W pozycji stojącej rozstawiamy nogi na szerokość bioder. Następnie wykonujemy naprzemiennie wykroki – prawą i lewą nogą, stawiając stopę jak najdalej do przodu i wracając do pozycji wyjściowej. Podczas ćwiczenia plecy powinny być przez cały czas proste. Wykonujemy około 10 półkroków każdą nogą,Siadamy na piłce. Stopy rozstawiamy na szerokość bioder – plecy proste. Naprzemiennie unosimy raz jedno kolano, raz drugie w stronę brzucha. Powtarzamy 10 razy na każdą powoli jaskółkę, starając się utrzymać prosto plecy. Powtarzamy 5 da się zapobiegać skoliozie?Skoliozie nie da się zapobiec, jednak prowadzenie higienicznego trybu życia, aktywność fizyczna i odpowiednie odżywianie pomogą na dłużej utrzymać sprawność fizyczną i zmniejszą ryzyko progresji ewentualnego skrzywienia. Tytuł magistra farmacji otrzymał na Uniwersytecie Medycznym w Łodzi. Posiada też licencjat z Wydziału Biologii Uniwersytetu Łódzkiego. Otrzymał liczne certyfikaty z zakresu zarządzania i technik sprzedaży oraz pozyskiwania i obsługi Klientów.

ucisk kręgosłupa na narządy wewnętrzne